ZADZWOŃ
Nietrzymanie moczu
przemilczany problem nawet 40% kobiet
W CliniCare nietrzymanie moczu u Pań jest diagnozowane i leczone przez specjalistę ginekologii oraz specjalistę urologii, którzy ściśle ze sobą współpracują w tym zakresie. Zapewnia to optymalne efekty postępowania.
Definicja
Nietrzymanie moczu polega na wypływie moczu z pęcherza, wtedy kiedy pacjentka tego nie planowała. Jest to choroba przewlekła, która może upośledzać normalne funkcjonowanie. Jest często źródłem wstydu, unikania kontaktów międzyludzkich, wręcz może być powodem rezygnacji z pracy.
Występowanie problemu
Pierwsze dolegliwości związane z nietrzymaniem moczu pojawiają się po ciążach. Problem dotyczy kilkunastu procent kobiet przed 40 rokiem życia oraz wg. niektórych statystyk do 40% wszystkich kobiet. W okresie menopauzalnym często dochodzi do nasilenia schorzenia.
Rodzaje nietrzymania moczu
Nietrzymanie moczu możemy podzielić na wysiłkowe, pęcherz nadreaktywny z naglącym nietrzymaniem moczu i postacie mieszane. Poszczególne postaci można zidentyfikować na podstawie specjalnej ankiety i dokładnego wywiadu z pacjentką, który zbierają nasi specjaliści. Poza wymienionymi postaciami nietrzymanie moczu może się pojawić przejściowo w trakcie infekcji dróg moczowych
- wysiłkowe nietrzymanie moczu
- pęcherz nadreaktywny (OAB) i naglące nietrzymanie moczu
- mieszane nietrzymanie moczu
- inne
Stopnie nasilenia wysiłkowego nietrzymania moczu
- Pierwszy stopień. Wypływ moczu podczas nagłego napięcia powłok brzusznych np. podczas kichania, kaszlu, śmiechu, podniesienia ciężkiego przedmiotu
- Drugi stopień. Wypływu moczu dochodzi podczas codziennych czynności ze zwiększoną aktywności np. bieganie, praca fizyczna, wchodzenie po schodach.
- Trzeci stopień. Wypływ moczu następuje bez wyraźnego wysiłku, w skrajnym przypadku podczas zmiany pozycji ciała na leżąco.
Przyczyny
- Ciąża i poród. Nietrzymanie moczu wynikające z ciąży i porodu to następstwo zmian w dnie miednicy związanych z obciążaniem ich przez wiele miesięcy przez rosnącego maluszka oraz urazy podczas przechodzenia dziecka przez kanał rodny.
- Zmiany hormonalne. Spadek osoczowego stężenia estrogenów przyczynia się do pogorszenia funkcji mięśni dna miednicy i przepony moczowo-płciowej. Osłabione mięśnie nie utrzymują we właściwym położeniu struktur miednicy mniejszej i dochodzi do zmiany ich położenia. Za tym idzie upośledzenie funkcji narządów miednicy w tym układu moczowego.
- Ciężka praca fizyczna oraz choroby przebiegające z przewlekłym kaszlem. Przewlekły wzrost ciśnienia w jamie brzusznej związany z dźwiganiem i kaszlem powoduje nadwyrężenie struktur dna miednicy i wtórne zmiany we wzajemnym właściwym położeniu jej narządów. W dalszej kolejności dochodzi do zaburzenia funkcji tych narządów w tym elementów układu moczowego.
- Infekcje. Tutaj leczenie polega na zidentyfikowaniu i eliminacji patogenu, który wywołał zapalenie. W CliniCare można na miejscu oddać materiał do badań mikrobiologicznych, dzięki którym zyskamy pewność, że leczenie które stosujemy ma szansę zadziałać.
Diagnostyka nietrzymania moczu
Poniżej wymieniono najczęściej stosowane badania w nietrzymaniu moczu. U przeważającej ilości pacjentek zastosowanie mają pierwsze 4 punkty. W rzadkich przypadkach wspólną decyzją pacjentki, urologa i ginekologa wykonujemy dodatkowe testy.
- dokładny wywiad
- ankieta dotycząca nietrzymania moczu
- badanie ginekologiczne z USG przezpochowym
- badanie urologiczne
- badanie moczu mikrobiologiczne
- badanie urodynamiczne
Leczenie
Leczenie pęcherza nadreaktywnego.
W przypadku pęcherza nadreaktywnego leczenie pierwszego rzutu to farmakoterapia oraz zalecenia dotyczące stylu życia. W dalszej kolejności stosuje się wysokospecjalistyczne postępowanie polegające na ostrzykiwaniu pęcherza lekami.
Leczenie wysiłkowego nietrzymania moczu.
W przypadku wysiłkowego nietrzymania moczu stosujemy leczenie fizjoterapeutyczne, czyli trening mięśni dna miednicy. Dopuszczalne na tym etapie jest używanie elektrostymulatorów oraz metody biofeedback. W dalszej kolejności można zalecić pacjentce terapię pesarami. Tego typu postępowanie przynosi pozytywne skutki nawet u 70 proc. kobiet. Jeżeli jednak nie uzyskuje się oczekiwanych efektów, kolejnym etapem jest leczenie zabiegowe. Zabieg polega na wszczepieniu specjalnej taśmy poprawiającej kąt cewkowo-moczowy lub przywróceniu prawidłowych stosunków anatomicznych w dnie miednicy.